Dün gece yine ölümle burun buruna geldim.
Kendime bir zarar geleceğinden degil ama karım Cemile ne yapar sonra.
Biz akşam yemeğimizi genelde saat 11-12 gibi yerdik, ama ev
sahiplerimizin misafiri geldiğinden geç vakitlere kadar oturup
yatmadılar. Neyse ki konukların gitmesiyle birlikte uykuya daldılar.
Bir süre ortaliğın sakinleşmesini bekleyip, yiyecek toplamaya başladım.
Bugün misafirler geldiği için menü çok zengindi. Pasta ve börek
kirintilarına bayılırız. Her neyse ben nevaleyi toplarken
birden mutfağın isigi yandi ve "Aaaaaa! Karafatma"
diye bir ses duydum.
Uyuz adam, ben bir erkeğim Fatma da nereden çıktı.Benim adım İsmail. Böyle şeyler delikanlıyı bozar.
Hadi beni karımla karıştırdın diyelim. Sen ne kadar korkak bir adamsın.
Benim kaç katım büyüklüğünde olmana rağmen bu bagırış da ne böyle? O
korkunç sesin kesilmesiyle birlikte,sanki ben ona bir şey yapmışım gibi
beni kovalamaya basladı. İnanın o kadar da
dikkat ediyorum, tabak, çanak bardak üzerinde dolaşmamaya çünkü bu adamın karısı çok titiz.
Bazen diyorum ki bu gıcıkların misafiri geldiğinde git ortalarda dolaş
böylelikle utanılacak duruma düşsünler..Ama yapamıyorum işte. Ne olursa
olsun,ekmek yediğin tekneye kötü gözle bakmamak gerekir.
Çarş. Ara. 23, 2009 11:21 am tarafından 
Konu: BİR KARA FATMANIN GÜNLÜĞÜNDEN 
